Op zondag 10 juli ging Geert Roelandts samen met nog twee KTDC'ers Sam Redey en Frederik D'hondt naar Oudenaarde voor de kwart triathlon van Vlaanderen. Geert en Frederik schreven er het volgende verslag over:
__________

Verslag Geert:

Met een zalig zonnetje en een watertemperatuur van 22° was een wetsuit overbodig dus werd er gezwommen in het wedstrijdpak. Na een te vlotte start trapte ik serieus op mijn adem en pufte ik naar de eerste boei. Vanaf daar vond ik mijn tweede adem, en kon ik eindelijk  door zwemmen. Het kwaad was al geschied en na 26 min kwam ik, na een loopstrook van enkele 100 den meters in de wisselzone.  Sam was er al een minuut of 4 vandoor en Frederik volgde me op de hielen. Eenmaal op de fiets viel alles in zijn plooi. Berg op, berg af, asfalt en beton wat putten en bulten en twee korte kasseistroken zijn zowat de omschrijving van het fiets parcours. Af en toe een gevaarlijke bocht van 90° met daaropvolgend een helling van een goeie 10%. Dit beviel me wel en in ronde 2 fietste ik Sam voorbij. Na twee rondes was het over met de pret, nog 11 km lopen verdeeld over twee rondes. Een snel loopparcours was het niet maar wel aangenaam. Tussen de bomen, rond het Donkmeer en dan via het jaagpad langs de Schelde terug. Bij de doorgang na de eerste ronde hoorde ik de speaker roepen,, Hier komt de mogelijke winnaar van Alphe D'Huez". Ik dacht bij mezelf, dat is een beetje overdreven maar de speaker doelde niet op mij maar op de winnaar die op dat ogenblik finishte. Na wat gedoseerd te hebben in de eerste ronde kon ik in de tweede ronde nog een beetje versnellen. Als 47 ste held van Vlaanderen passeerde ik de finish, Sam volgde op de 109 de plaats en Frederik sloot de rij af op een mooie 188 ste plaats van de 311 mannen. Ik had mij geamuseerd en trok moe maar voldaan terug naar Heule waar een lekkere trappist me stond op te wachten.

Verslag Frederik:

Maandag 4 juli, goed gerecupereerd na de wedstrijd in Kortrijk, maar ook het begin van de grote vakantie, dus minder vrije tijd om te trainen en dan nog eens de namiddag shift deze week. Dat wordt weer ferm plannen om alles gedaan te krijgen. Dit zorgde er voor dat ik de eerste 3 dagen van de week niet kon trainen. Gelukkig vond ik op donderdag en vrijdag wat tijd om te trainen op de loopband en de rollen. Niet echt de optimale voorbereiding dus voor de Triatlon van Vlaanderen.

Naarmate het einde van de week naderde nam de gezonde nervositeit toe en er werd bovendien droog en warm weer voorspeld. Wat me nog meer deed uitkijken naar de wedstrijd, want extreem warm weer is me al altijd goed bevallen tijdens wedstrijd. Helaas komen we dit niet zo vaak tegen hier.

Op vrijdag sloeg het noodlot toe en had ik een klein ongeval op het werk met een ferm gekneusde vinger als gevolg. Verdomme, het zal toch geen waar zijn dat ik hierdoor men wedstrijd aan me voorbij zie gaan dacht ik. Positief denken en tenslotte zit er nog anderhalve dag tussen voor de start van de wedstrijd. Misschien gaat het tegen dan al wat beter ?? Wishful thinking bleek achteraf.

Zondag 10 juli, de dag van de wedstrijd. De dag van mijn 1ste Triatlon van Vlaanderen. Door de pijn in de vinger nemen de twijfels toe, maar ik besloot toch te starten ! Al het gerief in de auto geladen en vertrekken richting Oudenaarde. Bij het ophalen van mijn nummer werd meegegeven dat er beslist was dat er zonder wetsuit zou gezwommen worden. Weer een primeur en ook weer wat vraagtekens erbij, want wat zou dit geven ? Na alles klaar te hebben gezet in de wisselzone begaf ik mij naar de zwemstart. Maar liefst 450m verwijdert van de wisselzone. Er werd meegegeven dat de loopschoenen mochten worden meegenomen naar de zwemstart. Uit angst dat ik deze na het zwemmen niet direct zou terug vinden besliste ik om deze in de wisselzone te laten staan en blijkbaar was ik niet de enige die blootvoets vertrokken was naar de zwemstart. Ik zou me dit later beklagen, maar er was geen weg terug.

Tijd om in het water te springen en de temperatuur van het water greep me toch efkes naar de keel. Eenmaal hiervan bekomen en na een momentje van rust was ik klaar voor de start van de wedstrijd. Het start schot kwam er heel snel en weg waren we en wat was me dat zeg. Precies een school vissen die eten kregen en over elkaar heen zwommen. Niet normaal !  Mezelf vlug wat ruimte en een goed tempo gezocht. Tijdens het zwemmen voelde ik het al, de vinger zou het mij knap lastig maken vandaag. Maar we zijn gestart en ik wil geen ‘DNF’ achter mijn naam hebben. Dus zette ik door en kwam met een goed gevoel het water uit. Tijdens het lopen naar de wisselzone op straat een steentje verkeerd gepast en zag ik bij de wissel dat ik met een kwetsuur onderaan de voet zat. Tijd om even te stoppen bij de hulppost was er niet en hier besefte ik dat ik toch beter men loopschoenen had meegenomen eerder op de dag. Maar eenmaal vertrokken met de fiets was ik die kwetsuur vlug vergeten. Al gauw wist ik dat het fietsen geen lachertje zou worden.  Het zware parcours daaraantoe, maar de pijn in de vinger was op de fiets niet te harden. Iedere oneffenheid in de weg ging gepaard met een helse pijn en halverwege het fietsen had ik door dat finishen vandaag belangrijker was dan een goeie tijd. Ik verloor tijdens het fietsen heel wat plaatsen ondanks de aanmoedigingen van mede atleten. De verlossing kwam er toen ik na 45 lange en pijnlijke km’s de wisselzone bereikte en ik mocht beginnen aan het loopgedeelte. Nog nooit zo blij geweest om te mogen lopen.  Loopgedeelte was dan ook men beste onderdeel van de dag. De snelheid van andere wedstrijden haalde ik wel niet, maar was hierin niet de enige merkte ik. Tijdens het lopen kon ik een aantal plaatsen goed maken en was ik blij en opgelucht de finish te bereiken van deze zware maar toch wel mooie Triatlon van Vlaanderen. Hier zien ze mij zeker terug volgend jaar !!!!!

Frederik

Klik hier voor de volledige uitslag van de wedstrijd